සැඩ හිරු
අණසක පතුරමින් ඔරවන
සවස්වරුවක,
සැනෙකින්...
හතර වටින් කලුකර
පාවී ආවා වලාකුළු රොත්තක්
අරගෙන දවන ගත නිවාලන
සිසිල් සුළඟක්...
කොහෙන් දෝ අවුදින්
අඳුරු අහසේ
ඔසවාගෙන පැසක්
බමන
ලංව, ඈත්ව රඟනා
සුදෝ සුදු වරා මල් පෙලක්
නිදැල්ලේ, ලස්සනට...
පවන සැර විය
අහස කඳුළු සැලුවා
වගසින්
නිදහස් කර තුටින් ද?
පුපුර විසිරුන බිතු
දැක දුකින් ද?
කොහේ සැඟව ගියා දෝ
වරාමලියන් තෙතබරිතව...
